Նորայր ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ. Խեղճ ամառ, խեղճ Լիսկա կարդացողներ

Մի քիչ Լիսկա կարդամ: Ուրիշ բան չկա կարդալու: Լիսկան վանել է ամենը: Սովորույթ է: Մենաշնորհ է: Ինչպես մենաշնորհ էր, նույնիսկ ամռան առաջին օրը, երբ ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյան գնդակահարում է ՀՀ բարձրաստրճան սպային:Երբ ՀՀ կռված նախագահը բարձրաստիճան սպայի հուղարկավորութան օրը հանդես է գալիս որպես հարևան հանրապետության նախագահ: Երբ ալեկոծվում է Լեռնահայաստանը, ու Նժդեհի չարչրկված ոսկորները հազար անգամ շուռումուռ են գալիս գերեզմանափոսում՝ պայծառացնելով երդվյալ հանրապետականների հաշվապահական գործառույթների մեջ խրված ուղեղները. «Հուռա, հուռա, հուռա, քաջ Նժդեհի սուրը շողշողա»:

Մի քիչ Լիսկա կարդամ: Ստիպված եմ: Ստիպված ենք: Չէ՞ որ անհովիվ հոտ ենք: Արոտավայրերից քշված: Լիսկայի ձեռամբ: Հարևան հանրապետության նախագահի պաշտոնի հետ իր պաշտոնը շփոթած Լիսկայի հովանավորի ձեռամբ:
Ամառվա խեղճ առաջին օր: Խեղճ ամառ: Խեղճ տարի: Խեղճ Լիսկա կարդացողներ:

Մեկնաբանություններ